Teleki. Onder dezen naam vermelden wij:
,Joseph, graaf Teleki, een Hongaarsch staatsman en geschiedschrijver. hij was de telg van een aanzienlijk geslacht uit Siebenbürgen, werd geboren te Pesth den 24sten October 1790, studeerde te Göttingen, reisde in het westen van Europa, werd in 1818 secretaris van den stadhouder van Hongarije en bekleedde van 1842 tot 1848 de betrekking van gouverneur van Siebenbürgen. Hij maakte zich zeer verdienstelijk door de stichting der Hongaarsche Académie van Wetenschappen, waarvan hij vele jaren president was. Behalve een aantal verhandelingen schreef hij: „Het tijdperk der Hunyadi in Hongarije (1852—1855, 5 dln)”. Hij overleed den 16den Februarij 1865.
Wladislaus, graaf Teleki, een Hongaarsch patriot en tevens een verdienstelijk schrijver, geboren te Pesth den 4den Februarij 1811. Hij studeerde in de regten en staatswetenschappen, werd in 1839 lid van den Landdag in Siebenbürgen, nam in 1843 zitting aan de tafel der Magnaten van den Hongaarschen rijksdag en plaatste er zich aan het hoofd der oppositie. In 1848 werd hij door het Hongaarsche ministérie afgevaardigd naar Parijs, om aldaar de belangen van Hongarije te behartigen, en daar hij na het dempen van den Hongaarschen opstand in naam van Hongarije tegen de maatregelen van Oostenrijk protesteerde, werd hij bij verstek veroordeeld en in beeldtenis opgehangen. Na dien tijd woonde hij bij afwisseling te Parijs en te Genève en was na het uitbarsten van den Italiaanschen Oorlog van 1859 werkzaam te Turijn ten behoeve van de nationale partij in Hongarije. In December 1860 werd hij te Dresden in hechtenis genomen en aan de Oostenrijksche regéring uitgeleverd, maar te Weenen op vrije voeten gesteld. In April 1871 zag hij zich gekozen tot lid van den Hongaarschen rijksdag, voegde zich bij de linker zijde, maar werd door den strijd tusschen zijne staatskundige rigting en de belofte, bij het herkrijgen zijner vrijheid afgelegd, zoozeer in het naauw gebragt, dat hij zich den 8sten Mei 1861 te Pesth uit wanhoop door een pistoolschot om het leven bragt. Hij schreef het treurspel: „De gunsteling”, — voorts onderscheidene vlugschriften en dagblad-artikels en was eerelid der Hongaarsche Académie.
