Suetonius, eigenlijk Cajus Suétonius Tranquillus, een Romeinsch geschiedschrijver, leefde omstreeks 70—140 na Chr., wijdde zich te Rome aan de studie der taalkunde en welsprekendheid, trad vervolgens als redenaar op, zag zich onder Hadrianus tot magister epistolarum benoemd, maar verloor deze betrekking, en bepaalde zich daarna bij geschiedkundigen arbeid.
Hij schreef in 120 de nagenoeg volkomen bewaard gebleven levensgeschiedenissen der twaalf keizers van Julius Caesar tot Domitianus, die in eenvoudigen, duidelijken verhaaltrant eene menigte merkwaardige bijzonderheden bevatten. Daarenboven bezitten wij gedeelten van zijn geschrift: „De grammaticis et rhetoribus”, o. a. uitgegeven door Osann in 1854, alsmede biographieën van Terentius, Horatius en Lucanus en een gedeelte eener biographie van Plinius de Oudere, alle waarschijnlijk slechts overblijfselen van zijn geschrift: „De viris illustribus”. De levensbeschrijvingen van Virgilius en Persius, welke zijn naam dragen, zijn vermoedelijk onecht. Men heeft uitgaven der werken van Suétonius van Burmannus (1735), Oudendorpius (1751), Ernesti (1758 en 1772) enz.
