Roger. Onder dezen naam vermelden wij:
Roger I, graaf van Sicilië, den jongste der 12 zonen van den Noorman Tancred de Hauteville. Hij werd geboren in 1031, volgde zijn ouderen broeder Robert Guiscard in 1058 naar Italië en voerde met dezen heerschappij in het veroverde Calabrië. Door de Christelijke bewoners van Sicilië tegen de Sarracenente hulp geroepen, maakte hij zich in 1061 meester van Messina en in 1071 van Palermo en van het grootste gedeelte van het eiland, alwaar hij het leenstelsel invoerde, en werd daarop door zijn broeder met dat eiland beleend. Na diens dood in 1085 plaatste hij zich aan het hoofd der Noormannen in Italië. Terwijl hij het gezag der zonen van Robert in Apulië hielp handhaven, beschouwde hij Sicilië als zijn eigendom. Paus Urbanus II schonk hem in 1098 groote voorregten, namelijk het regt om bisschoppen aan te stellen, benoemde hem tot Pauselijk legaat van Sicilië en verleende hem door een bul van 5 Julij van dat jaar ook de geestelijke souvereiniteit over dat eiland. hij overleed den 22sten Junij 1101 te Mileto in Calabrië en werd opgevolgd door zijn toenmaals 5-jarigen zoon.
Roger II, koning van Sicilië. Deze, geboren in 1097, stond aanvankelijk onder voogdijschap van zijne moeder Adelheid, eene dochter van Bonifacius I, markgraaf van Montferrat, en vervolgens onder die van haren schoonzoon prins Robert van Bourgondië. Omstreeks het jaar 1113 ondernam Roger de verovering van Calabrië, dat zijn neef Willem van Apulië, de kleinzoon van Robert Guiscard, zich toegeëigend had; maar hij verkreeg dat land eerst in 1127, na den dood van Willem. In 1130 werd hij door paus Anacletus II te Palermo als koning van Sicilië gekroond, waarop hij diens tegenstander Innocentias uit Rome verdreef en eerstgenoemde derwaarts bragt. In 1134 veroverde hij Capua, Amalfi en Napels en voerde heerschappij over Beneden-Italië en Sicilië onder den naam van Koningrijk der Beide Siciliën. Door de Italianen te verdrukken prikkelde hij hen tot opstand; zij riepen den Duitschen keizer Lotharius te hulp, en Roger zag zich gedwongen, naar het eiland Sicilië terug te trekken.
Naauwelijks echter bevond Lotharius zich weder in Duitschland, toen Roger alle hem ontrukte gewesten weder veroverde en paus lnnocentius, dien hij gevangen nam, in 1139 noodzaakte, hem en zijne nakomelingen niet alleen als wettige koningen van Sicilië te erkennen, maar hem ook het hertogdom Apulië en het vorstendom Capua als pauselijke leenen af te staan. Roger handhaafde nu zijn regt als wettig vorst en apostolisch legaat op Sicilië en ontnam aan de kloosters een groot gedeelte van hunne bezittingen. Wegens eene beleediging, door den Griekschen keizer Manuël zijn gezant aangedaan, deed hij in 1146 Dalmatië, Epirus en geheel Griekenland verwoesten en Corfoe in bezit nemen, In 1147 deed hij een aanval op het Afrikaansche Rijk der Zoreïden, en bij zijn dood strekte de heerschappij der Noormannen zich uit van Tripolis tot Tunis en van Mogreb tot Kairvan. Hij overleed den 26sten Februarij 1154 en werd opgevolgd door zijn zoon Willem. Zijne dochter Constantia huwde in 1186 met Hendrik IV en bragt in 1190 den Siciliaanschen troon aan de Hohenstaufen.
