Reuk (olfactus) is de naam van het vermogen, door middel der reukorganen verschillende geuren te onderscheiden. De reuk behoort tot de lagere zintuigen, omdat zijne werking zich bepaalt tot de voortleiding der gewaarwordingen, die door stoffelijke indrukken worden veroorzaakt, terwijl de ontwikkeling van den mensch bij het gemis van dit zintuig slechts geringe hindernissen ondervindt. Het orgaan van den reuk is de neus, waarin de zenuw, in de hersenen ontspringend, zich verspreidt, om er in de daarlangs stroomende lucht de indrukken der geuren te ontvangen.
Hoe die indrukken door de zenuw worden opgenomen, door mechanische of chemische werking, is nog onbekend. Intusschen zijn vochtigheid van het in den neus aanwezige slijmvlies en doorstrooming der lucht noodzakelijke voorwaarden voor de gewaarwording.
Zeer naauw is voorts de verwantschap van reuk en smaak. Bij ziekten van het reukorgaan vertoonen zich reukwaarnemingen, die bij gezonde menschen niet gevonden worden. Onder de dieren zijn die der lagere klassen reeds met dit zintuig begaafd, zonder dat men bepaalde organen daarvoor ontdekken kan. Deze vertoonen zich het eerst bij de visschen, en bereiken bij sommige zoogdieren een hoogen graad van ontwikkeling. Zie voorts onder Neus.
