Passiespelen zijn geestelijken drama’s, welke in de middeneeuwen op vele plaatsen op Goeden Vrijdag werden opgevoerd. Zij droegen ook welden naam van „mysteriespelen”, doch geraakten vooral na de Hervorming in onbruik.
Wie nog bleven bestaan, kwamen wegens hunne eenvoudigheid en ruwheid zoozeer ten achteren bij de voortschrijdende beschaving, dat zij meer en meer verdwenen. Ten tijde van Karel Theodoor en Max Joseph I werden de passiespelen in Beijeren verboden; doch men maakte eene uitzondering met Oberammergau, en de passiespelen aldaar hebben in de laatste jaren veler aandacht tot zich getrokken. De gemeente had in 1633 bij eene heerschende ziekte de gelofte gedaan, dat zij bij het wijken van dien geesel het lijden en sterven des Verlossers dramatisch zou voorstellen. Dit geschiedde, en koning Max veroorloofde het, dat men daarmede zou voortgaan, na eene omwerking van den tekst. Die omwerking kwam tot stand door Othmar Weisz, een voormalig Benedictijner monnik en in 1843 als pastoor te Jesenwang overleden, terwijl de onderwijzer van Oberammergau, Rochus Dedler genaamd, de muziek voor den nieuwen tekst componeerde. Het geheel, aan de Evangelische verhalen ontleend, maakte een diepen indruk. Meer en meer verschenen er toeschouwers uit alle oorden van Europa, zoodat ook de beste krachten aan de uitvoering werden besteed. Intusschen lieten zich de dorpsbewoners het werk niet uit de handen nemen.
De uitvoering is toevertrouwd aan eene commissie, en deze verdeelt de rollen, van welke sommige erfelijk zijn in bepaalde geslachten. Het tooneel is zeer ruim; het is opgeslagen op eene weide, en de grazige heuvels van den omtrek dienen er tot zitplaats voor de toeschouwers, wier aantal wel eens 6000 bedraagt. De passiespelen te Oberammergau worden om de 10 jaren gevierd. In 1870 was men er pas mede begonnen, toen de DuitschFransche oorlog uitbarstte, en eerst in het volgende jaar kon men ze voortzetten. Dit geschiedt in den daartoe bestemden zomer op iederen zondag, en elke voorstelling duurt 9 uur. Na afloop van alle voorstellingen ontvangen de voorstellers eene billijke schadeloosstelling, en wat er voorts van de inkomsten overschiet, wordt ten nutte der gemeente aangewend.
