Omaijaden of Omejaden is de naam van een Arabisch geslacht, waaruit onderscheidene vorstenhuizen zijn gesproten. Het behoorde, evenals de familie Hasjem, waaruit Mohammed afstamde, tot den stam Koreisj, die te Mekka heerschappij voerde. De stamvader was Omaija, een zoon van Abd Sjem en een kleinzoon van Abd Menaf. Bij het optreden van Mohammed hadden de Omaijaden aldaar grooten invloed, en hun opperhoofd Aboe Sofian, de kleinzoon van Omaija, trok tegen hem te velde.
Hij overwon den Profeet in 625 bij Ohod en onderwierp zich eerst aan hem in 630. Moeawija, de zoon van Sofian, werd door Othman tot stadhouder van Syrië benoemd, trad na het vermoorden van laatstgenoemde als bloedwreker voor hem op en kwam in opstand tegen Ali. Na een onbeslisten slag tegen Ali bij Siffin (657) werd hij te Damascus tot beheerscher der geloovigen uitgeroepen en na het ombrengen van Ali en het uitroeijen van diens nakomelingen algemeen als Khalif erkend. Met hem begint de eerste dynastie der Omaijaden in Arabië; zij zetelde te Damascus en schonk aan het rijk 14 Khalifen, terwijl zij de heerschappij van den Islam uitbreidde en kunsten en wetenschappen deed bloeijen. Zij nam een einde in 750 met Merwan II bij den algemeenen moord, door de Abassiden op de Omaijaden gepleegd. Daaraan ontsnapten slechts 2 leden; één van deze, Abd oer Râhman, ontvlood naar Spanje en werd er in 755 de stichter van de tweede dynastie der Omaijaden te Cordova. Hare heerschappij (755—1031) eindigde met den troonsafstand van Hisjam III, waarna het khalifaat van Cordova in onderscheidene kleine koningrijken werd verdeeld. Eene derde dynastie der Omaijaden was die der Beni Taher, welke van 1453 tot 1671 in Jemen heerschappij voerde, maar reeds met den vierden vorst, Amir ibn Abd oel Wehhab, uitstierf.
