Olaf is de naam van eenige koningen van Noorwegen, te weten: Olaf Trygvesön, een achterkleinzoon van Harald Harfager en een zoon van Trygve, onderkoning van het oostelijk gedeelte van Wiken. Hij werd opgevoed in Rusland, werwaarts zijne moeder de wijk genomen had na het omkomen van haren echtgenoot. Nadat Olaf in Engeland het Christendom had omhelsd, vertrok hij in 995 met eenige schepen naar Noorwegen, waar hij na het vermoorden van den jarl Hakon als koningszoon en beheerscher van Noorwegen werd erkend.
Gedurende den korten tijd van zijne regéring spande hij alle krachten in, om het Christendom in Noorwegen uit te breiden. Het gelukte hem dan ook, langs de geheele kust van Wiken tot aan Finmarken de afgodendienst te vernietigen en de aanzienlijkste mannen tot het ontvangen van den doop te bewegen. Eindelijk ondernam hij een togt naar Wenden (Pommeren), maar werd door de Koningen van Zweden en Denemarken overwonnen, waarna hij zich in zee wierp.
— Olaf II de Dikke of de Heilige, een zoon van Harald Gränske. Hij werd geboren in 995, volbragt onderscheidene voorspoedige krijgstogten naar Normandië en Groot-Brittanje, werd in 1017, na het verdrijven der zonen van Hakon Jarl, koning van Noorwegen, ontving den doop, ijverde voor de uitbreiding van het Christendom bij zijne onderdanen en regeerde eenigen tijd met gestrengheid en regtvaardigheid. Hij veroverde in 1025 Ijsland, Schotland, de Orkney-eilanden en de Faröer en verruimde de grenzen van Noorwegen naar de zijde van Zweden. Toen echter Knoet de Groote, dien hij door een inval in zijn rijk vertoornd had, in 1028 zelf in Noorwegen verscheen, werd deze er door het geheele volk als heerscher gehuldigd, zoodat Olaf eene wijkplaats moest zoeken in Rusland bij zijn zwager Jaroslaw. Toen hij voorts in 1029 pogingen aanwendde om zijn rijk te heroveren, werd hij bij Sticklestad aan de Drontheimer Fjord door een Noorweegsch leger geslagen en gedood. Men begroef hem vervolgens in den dom te Drontheim, en wegens zijn ijver voor het Christendom werd hij gecanoniseerd en in 1164 tot beschermheilige van Noorwegen verheven. Er bestaan thans nog scaldenzangen, waarin zijn roem verheerlijkt wordt.
— Olaf III Kyrre (de Vredelievende), een zoon van Harald III Hardrada. Na den dood van dezen kwam hij in 1066 met zijn broeder Magnus II aan het bewind en had sedert 1069 de alleenheerschappij in handen. Hij was een schoon en milddadig man, die het buitenlandsche Hofleven lief had en den handel begunstigde, weshalve hij de stad Bergen stichtte. Hij overleed in 1093. — Olaf IV (of V), een zoon van Hakon en van Margaretha van Denemarken. Hij werd geboren in 1370, en reeds in 1374 door den Deenschen Rijksdag tot koning gekozen, waarna hij in 1380 ook den troon van Noorwegen verwierf. Hij stond onder de voogdij zijner moeder, doch overleed reeds in 1387.
