Naumachie is een Grieksch woord, hetwelk zeeslag beduidt, maar doorgaans gebezigd wordt in de beteekenis van spiegelgevecht op zee.
Bij de Romeinen kwamen deze spiegelgevechten eerst ten tijde van Caesar (40 vóór Chr.) in zwang en werden daarna gedurig vaker op daartoe ingerigte plaatsen gehouden. Deze waren amphitheaters met uitgediepte arena’s, welke men tot zekere hoogte met water kon vullen. Claudius echter hield de naumachieën in het Lacus Fucinus, Pompéjus zelfs in de Siciliaansche Golf bij Rhegium en de waanzinnige Heliogabalus in de Euripus. Eerst later deed men daarvoor afzonderlijke gebouwen verrijzen.
Het water werd gewoonlijk door onderaardsche of opene kanalen uit de Tiber derwaarts geleid. De strijders waren doorgaans gevangenen of veroordeelde misdadigers, die daarbij het leven verloren, zoo hun dit niet geschonken werd door de genade des Keizers.
