N, in het Nederlandsch en in de meeste Westersche talen de 14de letter van het alphabet, wordt voortgebragt door de tong tegen de tanden te drukken, terwijl het zachte gehemelte ontspannen is, en de lucht, die den toon voortbrengt, door den neus te laten ontsnappen. Zij behoort tot de tandletters en is een gutturale neusklank.
Het Grieksche schriftteeken voor deze letter is ontleend aan het Phoenicisch alphabet, waaruit ook de Hebreeuwsche nun is voortgekomen. Als getalteeken is bij de Grieken v’ = 50 en v, = 50000, en bij de Romeinen N = 900 (somtijds ook = 90) en N̄ = 900000 (somtijds ook = 90000): — als verkorting kan zij numerus, neutrum, nominativus enz. beduiden. In den handel beteekent zij netto en op oude Fransche munten is zij het teeken van de stad Montpellier. In de scheikunde is N het teeken van stikstof (nitrogenium), en men bezigt NN (nomen nescio) om een onbekenden naam aan te duiden.
