Luini (Bernardino) of Luvino, een uitstekend schilder 'der Milanésche school, aanschouwde waarschijnlijk het levenslicht in het evenzoo genoemde vlek aan het Lago Maggiore in de 2de helft der 15de eeuw. Men weet slechts van hem, dat hij zijne meeste stukken tusschen de jaren 1500 en 1530 vervaardigd heeft en dat hij waarschijnlijk nooit Rome bezocht. Gevormd door de zachte en bevallige manier der oudere Milanésche school, werd hjj onder den invloed van Leonardo da Vinei een voortreffelijk schilder, en zijne verdiensten werden vooral in nieuweren tijd naar behooren erkend. Hij vereenigt naïveteit en warm gevoel met diepen schoonheidszin.
Zijn coloriet is warm en rijk, ook in zijne fresco’s; zijne compositie en teekening zjjn onberispelijk, en de uitdrukking is grootsch en verheven. Hij was een der jjverigste schilders van zjjn tijd. Tot zijne oudste stukken behooren de fresco’s te Saronno in het land van Milaan en eenige schilderijen in het Brera te Milaan. Vermaard zijn van hem: „De jeugdige Johannes, met een lam spelend (in de Ambrosia te Milaan)” en „Herodias (in de geregtszaal te Florence)”, welke men geruimen tjjd voor meesterstukken van Leonardo heeft gehouden. Zjjne fresco’s bevinden zich allen te Milaan of in de omstreken dezer stad. Tot zijne voornaamste stukken behooren: „De geeseling van Christus” in San Giorgio, „Het kroonen met de doornenkroon” in San Sepolcro, eene „Aanbidding der Wjjzen” in San Eustorgio, eene „Madonna” in San Maria delle Grazie, een aantal fresco’s in het Brera en bovenal eene reusachtig groote „Kruisiging” en eene „Madonna” in San Maria degli Angioli te Lugano.
