Lingelbach.. Onder dezen naam vermelden wij:
Daniël Lingelbach, een Nederlandsch tooneel dichter uit de tweede helft der 17de eeuw. Hij schreef: „Apollonius, koning van Tyrus, treurspel (1662)”, — „De liefde van Diana en Endymion, treurspel (1669)”, — „Cleomenes, treurspel (1687)”, — „De liefde van Amyntas en Amaryllis (1686)”, — „De ontdekte schijndeugd , blijspel (1687 en 1690)”, — „Sardanapalus, treurspel (1699 en 1737)”, — „De spokende minnaar (1729)”, — en „Het boerenhuwelijk sluiten, muziekspel (1774)”.
Joannes Lingelbach, een zeer verdienstelijk Nederlandsch schilder. Hij werd geboren te Frankfort aan de Main in 1625, doch vestigde zich reeds vroeg in Nederland, verliet in 1642 Amsterdam om Frankrijk en Italië te bezoeken, vertoefde 8 jaren te Rome en keerde toen over Duitschland naar Amsterdam terug, waar hij in 1687, volgens anderen in 1711, overleed. Immerzeel getuigt van hem: „Hij bezat een zeer vruchtbaren en dichterlijken geest. In al zijne tafereelen heerscht eene opmerkelijke verscheidenheid; doch in al die verscheidenheid hervindt men altijd bij hem denzelfden zachten, aangenamen en zilverachtigen toon, dezelfde naauwkeurigheid van teekening, dezelfde kunstige groepéring, denzelfden rijkdom van bouw- en beeldhouwwerken, hetzelfde breed en behagelijk penseel”. Een zijner meestberoemde schilderijen is: „Een gezigt te Amsterdam, ziende op de Nieuwe Kerk en het Ellendige Kerkhof”. Voorts vindt men van hem op het Mauritshuis te ’s Gravenhage: „Eene Italiaansche zeehaven”, — „Het vertrek van Karel II uit Scheveningen naar Engeland”, — „Een landschap met een hooiwagen”, — en „Eene paardenmarkt”; — en op het Trippenhuis: „Eene Italiaansche zeehaven”, — „Eene rijschool”, — en nog eene „Zeehaven in Italië”. Behalve onderscheidene andere schilderijen heeft hij ook eenige etsen nagelaten.
