Lingard (John), een Engelsch geschiedschrijver, geboren te Winchester den 5den Februarij 1771, ontving zijne opleiding aan het collége der Jezuïeten te Douay, vertoefde eenigen tijd te Parijs en woonde vervolgens als R. Katholiek priester te Newcastle on Tyne. Als schrijver trad hij het eerst op met het geschrift: „Catholic loyalty vindicated (1805)”, waarin hij de vaderlandsliefde zijner geloofsgenooten tegen de aanvallen van Protestantsche schrijvers zocht te verdedigen. Hij beoogde hetzelfde doel in: „Documents to ascertain the sentiments of British catholics in former ages (1812)”, en „Strictures on dr. Marsh’s comparative view of the churches of England and Rome (1815)”.
Die strekking openbaart zich evenzeer in zijne grootere geschiedkundige werken, zooals in: „Antiquities of the Anglo-Saxon Church (1809, 2 dln, 2de druk 1845)”, en „History of England till the revolution of 1688 (1819—1825, 6 dln; 6de druk, 1854—1855, 10 dln)”. Na het voltooijen van laatstgenoemd werk bezocht Lingard het vaste land en vertoefde eenigen tijd te Rome. Leo XII wilde hem den cardinaalshoed schenken, maar hij wees dien van de hand. In Engeland teruggekeerd, leverde hij eene Engelsche vertaling der geschriften van het Nieuwe Testament, vestigde zich gedurende zijne laatste levensjaren te Hornby bij Lancaster en overleed aldaar den 18den Julij 1851.
