Laboulaye (Eduard René Lefebvre), een uitstekend Fransch regtsgeleerde en letterkundige, geboren te Parijs 18 Januari 1811, wijdde zich aldaar aan de studie der regtsgeleerdheid en gaf door zijn bekroond prijsschrift: „Histoire du droit de propriété foncière en Europe (1839)” treffende blijken van gunstigen aanleg voor de behandeling der regtsgeschiedenis. Hij knoopte betrekkingen aan met Duitsche regtsgeleerden, en in zijn geschrift over het leven en de werken van Savigny maakte hij zijne landgenooten opmerkzaam op de methode der historische school van regtsgeleerden aldaar. Hoewel hij in 1842 ingeschreven werd als advocaat bij het Koninklijk geregtshof te Parijs, zette hij zijn wetenschappelijken arbeid voort en schreef: „Recherches sur les conditions civiles et politiques des femmes depuis les Romains jusqu’à nos jours (1843)”, — en „Essai sur les lois criminelles des Romains concernant la responsabilité des magistrats (1845)”, welke beide bekroond werden door het Instituut. In 1845 zag hij zich gekozen tot lid van de Académie des Inscriptions en in 1849 benoemd tot hoogleeraar in de vergelijkende wetgeving aan het Collège de France.
Hij is de grondlegger van de historische regtsgeleerdheid in Frankrijk, en van zijne overige geschriften vermelden wij: „Histoire politique des Etats-Unis de l’Amérique (1854—1855, 3 dln)”, — „Les tables de bronze de Malaga et de Salpensa (1856)”, — „Etudes sur la propriété littéraire en France et Angleterre (1858)”, — eene bewerking der „Introduction au droit Français” van Fleury (met Darreste 1858 , 2 dln), — „Le coutumier de Charles VI (1846)”, — en „Les institutes coutumières de Loisel (met Dupin, 1848 , 2 dln)”. Voorts vermelden wij nog: „Etudes contemporaires sur l’Allemagne et les pays slaves (1855)”, — en „Liberté religieuse (1856)”. Bij ons is hij vooral bekend door de veelgelezene werken: „Paris en Amérique” en „Le prince Caniche”. Hij behoort tot de vrijzinnigste mannen van Frankrijk, die bereid is om ook aan zijne tegenstanders de meest mogelijke vrijheid te vergunnen, en doet in den Senaat, waar hij zitting heeft, zijne welsprekende stem gedurig hooren.
