Wat is de betekenis van vergunnen?

vergunnen - Werkwoord 1. (ov) toestaan, toestemming verlenen. ♢ Berthout en de hertog vergunden aen die van Mechelen eene allervoordeeligste Keure. Woordherkomst afgeleid van gunnen met het voorvoegsel ver- Verwante begrippen gedogen, niet beletten, permitteren, toelaten, toe...

v., tastean, frijjaen.

(vergunde, heeft vergund), (als gunst) toestaan, bewilligen, veroorloven: iem. iets vergunnen; het was hem niet vergund zijn werk voltooid te zien, niet voor hem weggelegd, hij beleefde het niet; — toelaten : de omstandigheden vergunnen dat niet.

vergunde, h. vergund (toestaan, veroorloven, bewilligen): wil u mij vergunnen om? voorrechten vergunnen.

(vər'gunnən) (vergunde, heeft vergund) als gunst toestaan : iemand iets -. Syn. → bewilligen.

(vergunde, heeft vergund), (als gunst) toestaan, bewilligen, veroorloven: iemand iets vergunnen; het was hem niet vergund zijn werk voltooid te zien, hij beleefde het niet.

...

VERGUNNEN - (vergunde, heeft vergund), toestaan, bewilligen, veroorloven : iem. iets vergunnen; gunsten, voorrechten vergunnen.

zie Bewilligen.