Klein. Onder dezen naam vermelden wij:
Ernst Ferdinand Klein, een verdienstelijk Pruissisch regtsgeleerde. Hij werd geboren te Berlijn in 1743 en de door hem uitgegeven geschriften waren oorzaak, dat hij naar Berlijn geroepen werd, waar hij zich belast zag met het ontwerpen van een nieuw strafwetboek en met de hervorming der procedure. In 1786 werd hij lid van het „Kammergericht”, in 1791hoogleeraar in de regten te Halle, doch keerde weldra als lid van het hoog geregtshof terug naar Berlijn, waar hij den 18den Maart 1810 overleed. Van zijne geschriften vermelden wij: „Grundsätzen der natürlichen Rechtswissenschaft (1797))”, — „Grundsätzen der gemeinen deutschen und preussischen peinlichen Rechts (1799)”, — „Grundsätzen des preussischen Civilrechts (1801)”, — „Rechtsprüche der Juristenfacultät zu Halle (1796—1802, 6 dln)”, — en „Annalen der Gesetzgebung und Rechtsgelerhsamkeit in den preussischen Staaten (1788—1809, 26 dln)”.
Johann Adam Klein, een verdienstelijk Pruissisch schilder en graveur. Hij werd geboren te Nürnberg den 24sten November 1792, kwam in 1805 onder de leiding van den graveur Ambrosius Gabler en ontwikkelde zich van 1811 tot 1815 verder in de kunst te Weenen en op voetreizen door Stiermarken, Hongarije en de Donaulanden De schilderachtige kleederdragt der inwoners, de dóórtrekkende troepen en de militaire bewegingen van dien tijd leverden hem talrijke schetsen. Na zijn terugkeer te Nürnberg in 1815 begon hij zich te oefenen in het schilderen in olieverf, en na het bezoeken van de boorden van de Rijn, Main en Neckar toefde hij weder van 1816 tot 1819 te Weenen en trok toen naar Italië. Te Rome leefde hij in vriendschappelijk verkeer met Reinhold, Koch en andere kunstgenooten en genoot de gunst van den toenmaligen kroonprins Lodewijk van Beijeren. In 1822 keerde hij in zijn Vaderland terug en woonde tot 1839 te Nürnberg, vanwaar hij zich naar München begaf.
Hier heeft hij vele stukken in olie- en waterverf geleverd. Vooral muntte hij uit als dierenschilder, maar hij vervaardigde desgelijks genrestukken en landschappen. Meer verdienste heeft hij echter als graveur; zijne gravures, wier aantal omstreeks 400 bedraagt, worden door kunstvrienden zeer op prijs gesteld, daar zij zich zoowel door correctheid van teekening als door eene getrouwe nabootsing der natuur, onderscheiden. Klein overleed te München den 21sten Mei 1875.
Bernhard Klein een verdienstelijk componist. hij werd geboren te Keulen den Maart 1793 en toonde zoo grooten aanleg voor de muziek, dat men hem in 1812 in staat stelde om ter zijner verdere ontwikkeling naar Parijs te gaan. hij oefende zich een half jaar onder de leiding van Cherubini en zag bij zijn terugkeer te Keulen zich belast met het bestuur van muziekuitvoeringen in den dom en elders. In die betrekking bleef hij werkzaam tot 1819, en toen zond men hem naar Berlijn om zich in kennis te stellen met de muziek-inrigtingen aldaar. In plaats van naar Keulen terug te keeren, waar hem de post van kapèlmeester van den dom was toegezegd, aanvaardde hij te Berlijn de betrekking van leeraar in de harmonie en het contrapunt bij het Koninklijk instituut voor kerkmuziek, en kort daarna die van muziekdirecteur en zangonderwijzer aan de universiteit. hij verwierf als leeraar en componist allengs groote vermaardheid, doch overleed reeds den 9den September 1832. Van zijne werken noemen wij: de opera „Dido (1823)”, — de oratoria „Hiob”, „Jephta” en „David”, eene mis in D, — een groot zesstemmig Magnificat, — een achtstemmig Paternoster, — acht stukken met psalmen, — motetten voor mannenkoor, — klaviersonaten, liederen en gezangen. Zij geven getuigenis van de verhevene gevoelens en van het ongemeen talent van dien kunstenaar.
