Kern. Onder dezen naam vermelden wij:
Johan Hendrik Gaspar Kern, een uitstekend Nederlandsch taalkenner, geboren te Poerworedjo op Java den 6den April 1833. Hij studeerde en promoveerde te Leiden in de letteren, werd daarna leeraar in de Orieksche taal aan het athenaeum te Maastricht (1848—1862), zag zich in 1863 benoemd tot hoogleeraar in het Sanskriet aan eene school te Benares, bleef er tot in 1865 en aanvaardde toen te Leiden de betrekking van hoogleeraar in het Sanskriet en in de vergelijkende taalkunde. Hij schreef eene algemeen gewaardeerde: „Handleiding bij het onderwijs der Nederlandsche taal (1859 en 1860, 1ste en 2de dl; 5de druk 1869)'’, — „Çakuntalâ, Indisch tooneelspel van Kalidasa (1862)”, — „Korte Nederlandsche spraakkunst (1872)”, — „Die Glossen in der Lex Salica und die Sprache der Salischen Franken (1869)”, — en vele belangrijke opstellen in tijdschriften. Voorts gaf hij talrijke bewijzen van zijne veelomvattende taalkennis door de uitgave van onderscheidene in het Sanskriet geschrevene werken en van daarvan door hem geleverde vertalingen.
Theodor von Kern, een verdienstelijk Duitsch geschiedkundige. Hij werd geboren te Bruneck den 5den Mei 1836, bezocht het gymnasium te Innsbrück en studeerde te Heidelberg, Göttingen en München. In 1862 keerde hij gedurende korten tijd terug naar Tyrol en zag zich vervolgens geplaatst bij de redactie van het „Historische Zeitschrift” te München. Daarna begaf hij zich op aandringen van professor Hegel te Erlangen naar Nürnberg, om aldaar volgens den wensch der Historische Commissie de geschiedbronnen der stad te onderzoeken. Met lust en ijver hield hij zich daarmede bezig. In 1865 vestigde hij zich als privaatdocent te Freiburg in de Breisgau, en werd er het volgende jaar buitengewoon en in 1870 gewoon hoogleeraar in de geschiedenis der middeneeuwen. Het laatste deel van zijn „Nürnberger Chronik” was op de pers, toen hij den 18den November 1873 te Montreux aan het Meer van Genève overleed.
