Eduard Theodor Jäckel, een strijder voor de volksvrijheid in Saksen gedurende de jaren 1848 en 1849, was de zoon van een aanzienlijk koopman te Chemnitz, ontving zijne opleiding te Dresden en studeerde te Leipzig in de wijsbegeerte en geschiedenis. De omgang met Robert Blum en met dr. Joseph had grooten invloed op zijne staatkundige denkbeelden.
Reeds aanstonds na het voleindigen zijner studiën schreef hij: „Leben und Wirken Dr. Martin Luther’s im Lichte unserer Zeit (1840—1842)”, hetwelk hem grooten roem bezorgde.
Daarna besteedde hij zijne krachten aan de redactie van het vrijzinnig blad „Die Sonne”, dat in Chemnitz werd uitgegeven. Hij heeft daarin tot bestrijding en vernietiging der reactie niet weinig bijgedragen. In 1848 stond hij te Leipzig aan het hoofd der „Vaderlandsche Vereeniging” en zocht zijne vrijzinnige beginselen zooveel mogelijk in toepassing te brengen. In 1849 nam hij zitting in de Saksische Tweede Kamer, en daar hij bij de opening van deze in een blaauwen rok verscheen, ontving hij den bijnaam van „Jäckel in dem blauen Rocke”. Toen in Mei van dat jaar het volk in opstand kwam, verklaarde hij zich vóór de Rijksgrondwet, weshalve hij verbannen werd en zich te Zürich als onderwijzer vestigde.
In 1851 belastte hij zich met de redactie der „Neue Thurgauer Zeitung”, waardoor hij grooten invloed verkreeg. Vermoeid door den langen strijd en verlangend uitziend naar huiselijke rust, nam hij deel aan eene handelszaak te Frauenfeld en trad in het huwelijk met eene koopmansdochter aldaar. In zijne vrije uren hield hij zich voorts ijverig bezig met de wetenschappen, vooral met de wijsbegeerte. Dientengevolge zag hij zich benoemd tot hoogleeraar in de geschiedenis en Duitsche taal aan de cantonsschool te Frauenfeld, terwijl hij met de meeste belangstelling den vooruitgang in Duitschland gadesloeg. Hij overleed den 19den September 1874.
