Hiërodoulen of tempelslaven noemde men in de dagen der oudheid in ruime beteekenis alle personen, die ergens aan de tempeldienst verbonden waren, en in meer beperkten zin de zoodanigen, die de meest verachte bezigheden moesten verrigten. Hun aantal in de tempels van Syrië, Phoenicië en Klein-Azië was niet gering. In de stad Comana in Cappadocië vond Stralo er 6000, in Morimene 3000. Meerendeels waren het vrouwen, die voor een geschenk aan de godheid zich ter beschikking stelden van de bezoekers.
Bij de Grieken was in het algemeen de zedeloosheid onder de hiërodoulen niet zoo verregaande, hoewel Corinthe en Samos daarop uitzonderingen maakten. Befaamd waren vooral de vrouwelijke hiërodoulen van Venus Hrycina op Sicilië. De kunst stelt haar voor als dansende op de teenen, met opgehevene armen, gekleed in een kort, doorschijnend gewaad, en met een zonderling gevlochten krans op het tot een knoop zamengebonden hoofdhaar.
