Hécuba, in het Grieksch Hecabé, de tweede gemalin van koning Priamus, was volgens Homerus eene dochter van Dymas, koning van Phrygië, volgens Eurípides eene dochter van Cisseus, en volgens Apollodorus eene dochter van den riviergod Sangarius, en de moeder van een groot aantal zonen en dochters. Haar oudste zoon was Hector. Gedurende hare tweede zwangerschap droomde zij, dat zij een fakkel ter wereld bragt, die geheel Troje in vlam men zette. Toen Aesacus, een oudere zoon van Príamus en tevens een droomenuitlegger, deswege geraadpleegd werd, gaf hij ten antwoord, dat daardoor de geboorte van een kind voorspeld werd, hetwelk den ondergang van het rijk veroorzaken zou.
Dat kind was Paris (zie aldaar). Na de verwoesting van Troje kwam zij als slavin bij de Grieken, maar stortte zich uit wanhoop in zee. Volgens anderen werd zij, wegens hare heftige smaadredenen tegen de Grieken, door deze gesteenigd. Onder de steenen vond men echter niet haar lijk, maar dat van een dooden hond. Eurípides en andere treurspeldichters stellen haar voor als eene teedere moeder, als eene edele vorstin en als eene deugdzame echtgenoote, aan de grootste ramspoeden ter prooi.
