Guillochéren noemt men het insnijden van allerlei lijnen, volgens eene bepaalde methode, in oppervlakten, welke men versieren wil. Die lijnen kunnen elkander snijden of in elkander overgaan; zij kunnen ook elkander rakende cirkels, ovalen, ellipsen of andere kromme lijnen wezen. Zij kunnen regt of gekromd zijn, evenwijdig loopen of onder bepaalde hoeken elkander snijden, en ook uit regte en kromme lijnen beide bestaan. Men kan zulke versieringen uit de hand door middel van daartoe geschikte werktuigen aanbrengen; doch daar zulks veel moeite kost en daarenboven niet naauwkeurig is, heeft men de guillocheerbank, eene soort van draaibank, uitgevonden.
Hierbij kan men op drieërlei wijze werkzaam wezen. Bij het maken dier versieringen kan de beitel rusten en de te versieren oppervlakte bewogen worden, of het omgekeerde kan plaats grijpen, of men kan op beide wijzen te gelijk werken. Doorgaans echter volgt men de eerstgenoemde methode. Natuurlijk kan men gemelde oppervlakte in de meestverschillende rigtingen langs den beitel bewegen, en daardoor allerlei groeven doen ontstaan. Daar echer het guillochéren der afzonderlijke voorwerpen te veel tijd kost, vervaardigt men op deze wijze enkel matrijzen, waarmede men versierselen op de figuren kan persen. Het gebruik van de guillocheerbank met de onuitputtelijke verscheidenheid harer bewegingen vereischt een geoefenden en smaakvollen werkman.
