Eu, een wèlgebouwd en nijver stadje in het Fransche departement Seine Inférieure, aan de Bresle, is merkwaardig door eene fraaije hoofdkerk in spitsboogstijl, en vooral door zijn kasteel, het Chateau d' Eu. Men heeft er voorts eene handelsregtbank, een vredegeregt en omstreeks 5000 inwoners, die zich met het vervaardigen van kant, zeil- en wasdoek, touw enz., alsmede met de vischvangst en met den hout-, linnen- en graanhandel bezig houden.
Eu was in de 11de en 12de eeuw in het bezit van graven, afkomstig uit het Normandische vorstenhuis, en kwam daarna in handen van andere aanzienlijke geslachten. Toen in 1475 de graven van Saint-Pol er het bewind voerden, werd de stad met het kasteel door Lodewijk XI verwoest. Beide verrezen uit hunne puinhoopen, en Eu verviel door huwelijk aan Hendrik I, hertog van Guise. Na het uitsterven van dit geslacht (1675) kwam het door koop in het bezit van de prinses van Montpensier, die het kasteel op eene fantastische wijze versierde. Later viel Eu ten deel aan den hertog van Maine en alzoo in 1821 aan diens kleinzoon Louis Philippe (in 1830—1848 Koning van Frankrijk), nadat het in 1793 verbeurd verklaard, in 1795 als militair hospitaal gebruikt en daarna het eigendom van keizer Napoleon I geweest was.
Louis Philippe heeft het kasteel en het park aanmerkelijk verfraaid en in een prachtig buitenverblijf herschapen. Dáár ontving hij in 1843 en 1845 een bezoek van Victoria, koningin van Engeland. De oudste zoon van den hertog van Nemours (geboren den 29sten April 1852) ontving van zijn koninklijken grootvader den titel van graaf van Eu. Later behoorde het kasteel aan Napoleon III, — thans wacht het welligt op een nieuwen beheerscher.
