Donatus

betekenis & definitie

Donatus (Aelius) was een bekend Romeinsch taalkundige, die omstreeks het jaar 355 na Chr. te Rome onderwijs gaf en een drietal werken schreef, namelijk: „De litteris, syllabis, pedibus et tonis”, — „De octo partibus orationis”, — en „De barbarismo, soloecismo, schematibus et tropis”, welke in het „Corpus grammaticorum latinorum” van Lindemann zijn opgenomen, te zamen een behoorlijk leerboek der taal vormen en in de middeleeuwen algemeen gebruikt werden, zoodat men in het algemeen eene Latijnsche spraakkunst een „Donatus” noemde. Zulk een boek is het eerste geweest, dat men door middel van houtdruk heeft zoeken te vermenigvuldigen, weshalve de „Donatus” eene belangrijke rol vervult in de geschiedenis der boekdrukkunst (zie aldaar). Donatus heeft ook een „Commentarius in Terentii Comoedias” geschreven, en van een gedeelte van dit boek bestaat nog een uittreksel. — Ook later heeft een Latijnsch taalkenner geleefd, die den naam droeg van Tiberius Claudius Donatus en een „Commentarius" op de „Aeneïs” vervaardigde, waarvan slechts fragmenten bekend zijn.