Cantarini (Simon), een beroemd Italiaansch schilder, naar zijne vaderstad Pesarese of Simon da Pesaro genaamd, werd geboren in 1612, oefende zich eerst onder de leiding van Pandolfi en Cl. Bidolfi en daarna te Bologna onder die van Guido Beni, dien hij vaak genoeg in bevalligheid en naauwkeurigheid overtrof. Zijne groote verwaandheid maakte echter zijn meester van hem afkeerig, en Cantarini begaf zich naar Rome, waar hjj ijverig de stukken van Rafaël en van de oude meesters bestudeerde. Daarna ging hij weder naar Bologna, stichtte er eene school en leverde uitmuntende schilderijen.
Weldra kwam hij in dienst van den hertog van Mantua, maar ook hier berokkende zijne grenzelooze ijdelheid hem vele onaangenaamheden. Toen hij hij zekere gelegenheid aan het portret van den hertog geene voldoende gelijkenis kon geven, gevoelde hij zich hierdoor zóó gekrenkt, dat hij ziek werd, zich naar Verona begaf en hier in 1648 overleed. Velen zijn niet eens vreemd van het denkbeeld, dat hij zich door vergif om het leven heeft gebragt. Tot zijne meest-beroemde stukken behooren „De heilige familie” in de kerk te Barbaziano. — „Lot met zijne dochters”, ook aldaar, — altaarbladen in Pesaro, Bologna en Rome, — de „Transfiguratie” te Milaan enz. Hij heeft ook 37 bladen geëtst, welke men van die van Guido Reni moeijelijk kan onderscheiden.
