Atterbom (Peter Daniël Amadéus), een Zweedsch dichter, werd geboren den 19den Januarij 1790 in het Kerspel Asbo in Oost- Gothland. Hij bezocht het gymnasium te Linköping en begaf zich in 1805 naar de universiteit te Upsala. Met eenige vrienden stichtte hij hier eene poëtischcritische vereeniging, het “Auroraverbond”, welke zich ten doel stelde, om eene nieuwe vlugt te geven aan de vaderlandsche letterkunde. Daaruit ontstond in 1810 te Upsala het tijdschrift “Phosphorus,” dat tot 1813 bleef bestaan en aanleiding gaf tot den naam van “Phosphoristen ,” welke aan de voorstanders der nieuwe rigting gegeven werd. In die rigting bewogen zich vooral de geschriften van Atterbom, maar de schrijver was om die reden ook in de eerste plaats het mikpunt harer tegenstanders.
In de jaren 1817 tot 1819 deed Atterbom eene reis door Duitschland naar Italië. Na zijn terugkeer in den herfst van laatstgenoemd jaar werd hij geroepen, om aan den kroonprins Oscar onderwijs te geven in de Duitsche taal en letterkunde. Hij vergezelde dezen naar Stokholm, en werd vervolgens in 1821 leeraar in de geschiedenis, in 1822 adjunct der philosophie, in 1828 hoogleeraar in de logica en metaphysica, en eindelijk in 1835 hoogleeraar in de aesthetica aan de universiteit te Upsala. Hij werd in 1839 gekozen tot lid der Zweedsche Academie , en hier mede was de strijd tusschen deze en de Phosphoristen bijgelegd.
Atterbom overleed te Upsala op den 26sten Julij 1855. Hij heeft vele geschriften in proza en poëzie nagelaten. Zijne gedichten zijn diepzinnig van inhoud en zeer zoetvloeijend van vorm. In zijne wijsgeerige werken zoekt hij de wijsbegeerte in overeenstemming te brengen met het Christendom.
