Asbjörnsen (Peter Christian), een der meestpopulaire schrijvers van Noorwegen, werd den 15den Januarij 1812 te Christiania geboren. Hij begaf er zich in 1833 naar de Universiteit, bekleedde vervolgens de betrekking van huisonderwijzer en keerde in 1837 naar de Universiteit terug, waar hij zich met ijver toelegde op de geneeskunde en hierbij de beoefening der natuurkunde geenszins uit het oog verloor. In de jaren 1849 en 1850 deed hij met eene Noorweegsche oorlogskorvet eene reis naar de Levant.
Aan zijne togten langs de kust van Noorwegen is de wetenschap menige belangrijke ontdekking verschuldigd, bijvoorbeeld die van een nieuw geslacht der zeesterren (Brisinga endecacnemos), die in de “Fauna littoralis Norwegiae” beschreven staat. Reeds in 1838 had hij eene zeer goede “Natuurlijke historie voor de jeugd” en eene “Beknopte natuurkunde” opgesteld, en hij leverde daarenboven eene reeks van natuur-, aardrijks- en geschiedkundige artikels in tijdschriften en magazijnen. Vooral vestigde hij zijn roem door zijne “Noorweegsche volkssprookjes”, die hij met den predikant Jörgen Moe uitgaf. Daarop volgden andere geschriften, die desgelijks in den smaak vielen van het publiek. In de jaren 1856 tot 1858 legde hij zich met ijver toe op de boschcultuur, waartoe hij te Tharand en elders vertoefde. Na zijn terugkeer in Noorwegen werd hij bekleed met de betrekking van ambtenaar voor het boschwezen bij het ministerie van Binnenlandsche Zaken. Belangrijk zijn zijne opstellen over den eland en over het rendier, alsmede over de wijze, waarop men jagt maakt op deze dieren, — voorts over de weekdieren in den Christianiafjord enz.
