Arçon (Jean Claude Eleonore, Lemicaud d') een beroemd Fransch ingenieur en uitvinder der drijvende batterijen, werd in 1733 te Pontcarlier geboren. In 1754 begaf hij zich naar de militaire school te Mezières, en reeds het volgende jaar werd hij als kadet bij het corps ingenieurs gevoegd. In den zevenjarigen oorlog heeft hij zich gedurig onderscheiden, vooral bij de verdediging van Cassel in 1761.
In 1774 werd hij belast met de taak, om de Jura en de Vogesen op te meten en in kaart te brengen. In hetzelfde jaar schreef hij, naar aanleiding van oneenigheden met Guibert, zijne “Correspondance sur l’art militaire.” In 1780 ontwierp hij het plan, om Gibraltar te bemagtigen. Overtuigd van de onmogelijkheid, om die vesting van de landzijde met goed gevolg aan te tasten, vatte hij het voornemen op, om met drijvende batterijen den aanval van de zeezijde te beproeven, daarbij door landbatterijen ondersteund. Die aanval werd den 13den September 1782 ondernomen, maar hij geschiedde niet naar het vastgestelde plan en mislukte.
Toen d’Arçon in 1793 met opmetingen in de Alpen was belast, werd hij aangeklaagd en ontslagen, maar spoedig in zijn rang hersteld en onder Dumouriez met de besturing van belegeringswerken belast. In die betrekking was hij werkzaam bij het beleg van Breda en Geertruidenberg (1794). Op nieuw werd hij aangeklaagd en eerst na eene langdurige hechtenis in vrijheid gesteld. In 1799 werd hij aan het hoofd geplaatst van het Bureau militaire, en na den 18den Brumaire benoemde Bonaparte hem tot senator. Hij overleed den 1sten Julij 1800.
d'Arçon was lid van het Instituut en van onderscheidene geleerde genootschappen. Zijn laatste en beste werk is getiteld “Considérations militaires et politiques sur les fortifications.”
