Akoustiek of de leer van het geluid is een gedeelte der natuurkunde, dat tot de leer der beweging behoort. De voornaamste onderwerpen der akoustiek zijn: De wetten der geluidgolven (oscillatie- en vibratie-bewegingen van de afzonderlijke deeltjes van een geluidgevend ligchaam, klankfiguren, knooplijnen, voortplanting der geluidgolven in den dampkring, snelheid en terugkaatsing van het geluid), — de wetten der trilling van musicale toonen (toonen van gespannen snaren, longitudinaal-trillingen van snaren en staven, tongwerken, interferentie der geluidgolven, schokken en verbonden toonen), — het ontstaan en de verspreiding der toonen in verschillende middenstoffen (snelheid van het geluid in vaste en in vloeibare ligchamen, overgang der trillingen van vaste in vloeibare en gasvormige ligehamen en omgekeerd), — de stem en het gehoor. Eene theorie van het geluid zoekt men bij de Ouden te vergeefs.
Pythagoras en Aristoteles vormden zich, wel is waar, eene juiste voorstelling van de wijze, waarop het geluid in den dampkring wordt voortgeplant, maar wetenschappelijke grondslagen daarvoor verkreeg men eerst in lateren tijd, toen Baco en Galileï daarop hunne aandacht gevestigd vielden en Newton door berekening aantoonde, dat de voortplanting van het geluid afhankelijk is van de veerkracht der lucht en der overige geleidende ligchamen. Omtrent de snelheid van het geluid zonden Newton, Lagrange en Euler onjuiste opgaven in het licht, die door Laplace werden verbeterd. Chladni verhief de akoustiek tot eene zelfstandige wetenschap, waaraan later niet veel nieuws is toegevoegd. Savart bepaalde het aantal trillingen, dat noodig is voor een hoorbaren toon, — Cagniard de Latour onderzocht de omstandigheden, waarbij vaste en vloeibare ligchamen geluid geven, en Trevelyan, Leslie en Faraday gaven inlich-tingen omtrent het geluid van verwarmde metalen, wanneer zjj met koude metalen in aanraking worden gebragt. De leer der klankfiguren werd vooral uitgebreid door Faraday en Marx. Over het meêklinken der ligchamen hebben wij belangrijke nasporingen van Wheatstone,— over de vorming der vocaalgeluiden van ’s menschen stem zeer merkwaardige van Willis: De theorie van het geluid is behandeld door Weber, Pellison, Ampère, Strehlke en anderen. Zie verder in het artikel geluid.
