Een Hongaarsch dorp, is beroemd wegens de druipsteen-grotten, die zich in zijne nabijheid bevinden. Zij behooren tot de merkwaardigste van ons werelddeel. Eerst na 1785 zijn zij naauwkeurig onderzocht. De ingang bevindt zich in een steilen rotswand en is in den laatsten tijd veel ruimer gemaakt. Wanneer de warmtegraad binnen en buiten die holen aanmerkelijk verschilt, rijzen er dampen uit het water omhoog, die de overhangende rotsen met rijp bedekken. Daarom noemt men ze in de Slawische taal bazaolo of nevelplaats.
Men vindt er een doolhof van gangen en grotten. Eene van deze, de bloemtuin genaamd, is 300 Ned. el lang, 32 el hoog en 30 el breed en vormt eene reuzenzaal met druipsteenvormingen, die op bloemen en heesters gelijken. Eene andere ruimte, de Kerk genaamd, is met stalactieten en stalagmieten versierd, en de jeugd der omliggende dorpen vermaakt er zich, bij het schijnsel van spaanders, met muziek en dans. In andere grotten verheffen zich fraaije obelisken , die den klank eener welluidende klok doen hooren, wanneer men er tegen slaat. Al de holen zijn nog niet onderzocht. De lucht is er zuiver en frisch. Vledermuizen, kikvorschen en padden zijn er de eenige bewoners. In den bodem heeft men beenderen gevonden van voorwereldlijke dieren, vooral van den holenbeer, en men heeft er zelfs menschenbeenderen ontdekt.
