Zoo noemt men een muziek-instrument, welks toonen voortgebragt worden door een luchtstroom tegen een metalen tongwerk te leiden, zoodat dit laatste in eene trillende beweging komt. Die toonen klinken gedurende korten tijd aangenaam, maar op den duur werken zij te sterk op de zenuwen, zoodat zij voor prikkelbare personen onverdragelijk worden.
Dit instrument is van toetsen voorzien en tevens van kleine blaasbalgen, die men met de voeten in beweging brengt. De hooge toonen gelijken op die van de klarinet, de lage op die van den waldhoorn en fagot. De eer der uitvinding wordt door sommigen aan Eschenbach, een rentmeester in Beijeren, door anderen aan Reich, een werktuigkundige te Fürth, en door nog anderen aan F. Sturm te Suhl toegekend.
