Zo heet een van de bekendste watervogels van ons land en twee andere namen voor hem zijn schollevaar of aalduiker. Het is een vlugge, donkerbronsgroene vogel met een vinnigen haaksnavel en een paar heldere groene ogen.
In den broedtijd prijkt hij met witte kuif- en halsveren.Net als de albatros, waarvan we verder nog een plaatje geven, is ook de aalscholver verbazend gulzig. Heeft hij, na een wilde jacht, waarbij zijn roeivoeten en zijn staart hem uitstekend te pas komen, eindelijk zijn prooi gegrepen, dan slokt hij deze gulzig naar binnen, om ze in zijn krop te bewaren.
In de Middeleeuwen werden de aalscholvers, evenals de valken, veel aan vorstelijke hoven als huisdieren gehouden en de vorst vermaakte zijn gasten meermalen door in speciaal daarvoor ingerichte vijvers de vlugge vogels naar vis te laten duiken. Om hun het inslikken van den buit te beletten, had men hun om den nek een Kouten of koperen ring gedaan; eerst als ze genoeg vis hadden gevangen, kregen ze er zelf ook hun deel van. In China is deze manier van visvangst nog in gebruik. De aalscholvers komen overal in de plassen en meren van Midden-Europa voor en ook in ons land, waar ze in de bomen grote kolonies vormen.
