eng. bisschop, bekend door zijn zendingsijver en als bevorderaar van den pauselijken invloed in Engeland, in 634 in Northumberland geb., trad op zijn 14de jaar in een klooster, ging in 654 naar Rome en leefde van 655—58 te Lyon. Na de terugkomst in zijn vaderland werd hij in 664 door koning Oswin tot opvoeder van prins Alchfried gekozen en ?n 665 bisschop van York, maar eerst veel later als zoodanig gewijd.
Bij koning Elf ried in ongenade gevallen, werd hij uit zijn bisdom verdreven, en toen hij ter verkrijging van recht naar Rome reisde, landde hij door tegenwind op de Friesche kust en predikte aldaar het Christendom. Hij zette vervolgens zijn reis naar Rome voort en werd door den paus in zijn bisdom hersteld. Door koning Elfried vervolgd, vluchtte hij naar Sussex, waar hij het christendom predikte. Na Elfried’s dood gaf Alchfried in 686 het bisdom aan W. terug, maar in 692 van ongehoorzaamheid jegens den aartsbisschop van Canterbury aangeklaagd, werd hij weder verbannen en leefde in Mercia. In 704 ging hij nogmaals naar Rome, kreeg van den paus zijn bisdom terug en overleed in 709. WJs tijdgenoot Heddy beschreef zijn leven.
