(lat.) doctor in de beide rechten (nl. het romeinsche en het kanonieke recht). De in Engeland en Amerika gebruikelijke afkorting daarvoor is L.
L. D. (Legum doctor). In Nederland kregen de juristen dezen titel tot aan het Organiek Besluit op het H. 0. van 2 Augustus 1815. Dit Besluit (art. 84) voerde in het „doctaratus juris romani et hodierni”, waarnaast nog „het eenvoudig doctoratus juris, ten behoeve van vreemdelingen en van hen welke een wetenschappelijken titel verlangen”; dit had dus geen effectus civilis. Deze graad bleef bestaan tot aan de invoering der wet op het H. O. van 28 April 1876, St.bl. 102, waarbij zijn ingevoerd het doctoraat in de „rechtswetenschap” en het doctoraat in de „staatswetenschap.” Bij art. 122 zijn de eenmaal aan het „doctoratus juris romani et hodierni” verbonden bevoegdheden gehandhaafd.
