Engelsch schrijver en wijsgeer, geb. 4 Dec. 1795 te Ecclefechan in het schotsche graafschap Dumfries, studeerde te Edinburg theologie, rechtsgeleerdheid, wiskunde, was eenigen tijd leeraar in de wiskunde te Kirkculdy, vertaalde eerst vele duitsche werken in het engelsch, werd medewerker aan „Fraser’s Magazine”, de „Edinburgh Review”, de „Foreigh Review”, en overl. 4 Februari 1881 te Londen; hoofdwerken: The Brench Revolution (3 dln., 1837), Sartor resarius (1834), liver Oromwell’s letters and speeches (1845), History of Friedrich II, called fFrederick the Great (1858—65), Cntical and miscellaneous essays (l840).
Zijn echtgenoote, Jane Baillie Welsh, geb. 1801 te Haddington in Schotland, overl. 1866 te Londen, met C. gehuwd in 1826, was een hoogbegaafde en edele vrouw, gedurende geheel haar huwelijksleven door haar gemalen, somberen, prikkelbaren, dikwijls zieken echtgenoot veronachtzaamd, en na haar dood door hem als zijn „trouwe en liefhebbende helpster, die hem met woord en daad onver moeid had aangespoord tot alles wat hij goeds gedaan of ondernomen had” geprezen.
