classificatie, het op een bepaalde wijze schikken, nevens elkander stellen volgens rang en volgorde. Elke wetenschap eischt, dat de feiten, welke haar onderwerp zijn op een behoorlijke wijze geordend, nevens elkander gesteld, gerangschikt worden.
Zoodanige rangschikking vergemakkelijkt het overzicht over het geheel der feiten en dient om eenigermate een beeld op te leveren van den stand der kennis op een bepaalden tijd; zij is dus veranderlijk, wisselt met den voortgang der wetenschap. De kunst van rangschikken bestaat hierin, dat men op logische wijze bijeenvoegt wat onderling de grootste overeenkomst vertoont en daarnevens plaatst wat er het dichtst nabij komt, enz., tot ten slotte een stelsel is verkregen waarin alles waar zich de betreffende wetenschap mee bezig houdt, zijn plaats heeft. Men kan daarbij twee wegen volgen, nl. opklimmende van de bijzondere tot de meer algemeene begrippen (synthetische methode), of afdalende van het algemeene tot het bijzondere (analytische methode). Om een zoo goed mogelijke uitkomst te verkrijgen, is het meestal wenschelijk beurtelings beide wegen te bewandelen, zoadat de eene methode de andere ondersteunt (dichotomische methode). Een stelsel van R., dat gegrond is op den geheelen natuurlijken aard der dingen die het behandelt, noemt men een natuurlijk stelsel, en een zoodanig waarbij wordt uitgegaan van eenige willekeurige kenmerken, een kunstmatig stelsel.
