subject, in de spraakkunst: het deel van den zin dat den persoon of de zaak noemt waarvan iets beweerd wordt. Het O. is het hoofdbestanddeel, de grondslag van den volzin.
Wanneer van twee of meer onderwerpen hetzelfde wordt beweerd, m. a. w. wanneer twee of meer onderwerpen een gemeenschappelijk gezegde (predicaat) hebben, dan noemt men het O. veelvoudig. In een zin in de gebiedende wijze wordt het O. niet uitgedrukt. Het 0. staat altijd in den eersten naamval. Van het O. kan beweerd worden dat het doet (bedrijvend O.) of dat het ondergaat, lijdt lijdend O.); ook kan men uitdrukken dat het bestaat, zonder meer.
