gewoonlijk gebezigd in den zin van beeldhouwkunst, beteekent eigenlijk het vormen van kunstwerken en sieraden uit stoffen als klei, was, gips enz. Reeds bij de oude Grieken was deze kunst bekend.
De renaissancestijl nam haar weder op en in Italië bloeide in de 15de eeuw een school, die de bouwwerken plastisch opsierde door werken in gebrand en geglazuurd leem. Bij' de tegenwoordige uitbreiding der architectonische ornamentiek gebruikt men stuc (eene vermenging van kalk en gips), zink, portland-cement enz. De P. staat in de rij der kunsten tusschen de bouwen schilderkunst Bij de P. is de schoonheid der vormen hoofdzaak. Plastisch noemt men daarom, wat meer uitmunt door scherpheid en juistheid van lijnen en vormen dan door schitterende kleuren of phantastisehe vinding. In de geneeskunde verstaat men onder plastiek de operatie waarbij een verloren gegaan of verscheurd deel nieuw gevormd of hersteld wordt (vooral wanneer daarbij plekken huid van een ander gedeelte des lichaams worden gebruikt, zie bijv. bij Neus).
