Gepubliceerd op 23-02-2021

Klei

betekenis & definitie

klei-aarde, toon, scheikundige verbinding van kiezelzuur en aluinaarde met eenig water; de klei is een fijne, aardachtige zelfstandigheid, week en vettig op het gevoel; in het vuur gebrand, wordt zij tot een harde massa. De K. met water gemengd laat zich kneden en kan als zoodanig dienen voor steenen pottebakkerij.

Vaak is bij de K. ijzer gernëngd, waardoor ze een gele kleur bekomt; zuivere K. is wit; men vindt ook K. die grauw of anders gekleurd is. De K. in vasten toestand komt voor als K.-steen, ook schilferachtig; voorts maakt zij een bestanddeel uit van andere stoffen, terwijl zij ook in vele edelgesteenten aangetroffen wordt. K. wordt menigvuldig gebruikt tot het maken van vormen en modellen van beelden, in bevloeringen en dergelijke meer. Zie ook op Delfstoffen.