atheensch veldheer, geb. omstr. 400 v. Chr., overl. 317, was een leerling van Plato en vriend van Xenocrates, nam vroeg aan de veldtochten van Chabrias deel en voerde in den slag bij Naxus in 376 het bevel over den zegevierenden linkervleugel der atheensche vloot.
Door Chabrias vervolgens belast met de opdracht, de geldelijke bijdragen der bondgenooten in ontvangst te gaan nemen, verwierf hij zich daarbij door zijn gematigdheid en rechtvaardigheid hun volle vertrouwen. In 350 behaalde hij bij Tamynae een overwinning op Philippus van Macedonië; in 341 verdreef hij de kleine tirannen in de steden van Euboea, die zich aan Philippus verkocht hadden, en herstelde den invloed van Athene op dat eiland. Intussehen was hij over ’t algemeen geen tegenstander van Macedonië, maar voerde toch een leger tegen den macedonisehen veldheer Micion aan, toen deze in 323 in Attiea landde, en sloeg den vijand terug, Na den slag bij Crannon (322) werd hij als vredesonderhandelaar naar Antipater gezonden, doch kon geen zachte voorwaarden verkrijgen. Na de nieuwe aristocratische inrichting van den staat kwam P. met Demades aan het hoofd der zaken, doch werd van verraad beschuldigd en moest, meer dan 80 jaren oud, den giftbeker drinken.
