fransch journalist en politikus, geb. 1845 te Corte op Corsica, studeerde in de medicijnen, wijdde zich echter weldra aan de journalistiek, werd in 1862 redacteur van Rochefort’s „Marseillaise”, geraakte in een felle polemiek met prins Pierre Bonaparte, wien hij1 ten laatste twee getuigen zond, waarvan een, Yictor Noir, door den prins werd neergeschoten (zie Bonaparte), was 1871 lid van de Commune, werd tot deportatie naar Nieuw-Caledonië veroordeeld, wist te ontvluchten* begaf zich naar Londen en keerde na de algemeene amnestie naar Frankrijk terug; sinds 1893 heeft hij voor een parijsch district zitting in de Tweede kamer. Hij schreef onder allerlei schuilnamen (Philippe Daryl, André Laurie, Tiburce Moray, Dr.
Blaisius, Léopold Virey). Bekendste werken: La vie partout (9 dln. 1883 v.v.), Histoire de deux enfants de Londres (1891), La vie de collége dans tous les pays (9 dln., 1881— 91), L’épave du Cynthia (met Verne, 1885), enz.
