n, de 14de letter van ons alphabet, bestond oorspronkelijk uit een zigzaglijn (van boven naar beneden) van drie halen en is afgeleid van de phoenische Nun. De N behoort naar de spraakwerktuigen waarmee zij wordt voortgebracht tot de tongletters, naar de wijze waarop zij gevormd wordt tot de schuringsgeluiden, en als letterklank tot de neusletters; bij de vorming der N. schuurt de lucht gedeeltelijk door een nauwe opening tusschen de punt der tong en het hard verhemelte en stroomt gedeeltelijk door de neusholte.
N. als verkorting in romeinsche inscripties en handschriften kan beteekenen Numerius, Neutrum, Nomen, Nominativus, Non, Numerus; uit de verkorting N. voor Nomen is N. N. (zie ald.) ontstaan. Op oude fransche munten is N. het muntteeken van de stad Montpellier. In de scheikunde is N. het teeken of symbool voor nitrogenium (stikstof). N. als oud-romeinsch getal = 90 (ook 900); in de algebra: een onbepaald getal. In den handel beteekent N. of n. netto, in de aardrijkskunde: noorden, of noordelijk.
