bekend als Martinus Duncanus, nederl. geestelijk schrijver, geb. te Kampen 1505, overl. te Amersfoort 1590, studeerde te Leuven, waar hij ook tot priester werd gewijd en aan het hoofd van het godgeleerd college werd geplaatst. In 1550 stelde keizer Karel hem met Sonnius, Nicolaas di Gastro en anderen aan tot censor in Holland en Zeeland, Utrecht en Friesland; in 1558 benoemde koning Philips hem tot pastoor van de oude kerk te Delft; in 1569 werd hij deken der Mary-Capelle te ’s Gravenhage, in 1572 pastoor der Sinte Katrijne op de Nieuwe zijde te Amsterdam, waar hij bleef totdat de overgang der stad hem noodzaakte haar te verlaten en hij naar Amersfoort ging, waar hij nu het-herdersambt uitoefende tot zijn dood.
Van zijn werken, in het nederlandsch en in het latijn geschreven, vermelden wij als de voornaamste: Van ’t rechte Evangelische Avontmael Chr. J. (1567), Van het nieuwe Sacrificium des Christendoms (1580), Corte Confutatie endc wederlegghinge van een fenynigh boeck, den Byencorf der H. Roomscher Kercken (1578).
