in het algemeen naam van elk lichaam dat uit zichzelf een regelmatigen vorm heeft aangenomen, bovendien door platte vlakken begrensd wordt en in bepaalde richtingen gemakkelijk splijt. Deze regelmatige vormen ontstaan bij vele stoffen, wanneer zij uit den vloeibaren in den vasten toestand overgaan, welke werking men kristallisatie (zie ald.) noemt.
Vele delfstoffen komen in de natuur gekristalliseerd voor. De gedaanten der K. kunnen tot 6 grondvormen worden teruggebracht, die men kan bepalen door denkbeeldig in die K. getrokken lijnen, assen genaamd; het is door het getal, de ligging en de betrekkelijke lengte dezer assen dat de grondvormen bepaald worden. De plaatsen waar 2 vlakken elkander raken noemt men ribben, en waar 3 of meer ribben elkander ontmoeten ontstaat een hoek. De wetenschap, die zich met de beschrijving der kristallen bezighoudt, heet kristallographie; voor zoover zij de hoeken enz. afmeet, noemt men haar kristallometrie.
