(bij Homerus Iphianassa) in de grieksche sage gewoonlijk de dochter van Agamemnon en Clytemnestra genoemd; volgens anderen van Theseus en Helena, doch door Clytemnestra als kind aangenomen. Toen ; de Grieken met hun vloot in de haven van J Aulis gereedlagen om naar Troje uit te ] zeilen, doch door de godin Artemis, die op j Agamemnon vertoornd was, door windstilte j daarin verhinderd werden, zou op raad van den ziener Calchas, die verklaarde dat de godin niet anders verzoend kon worden dan j door den dood van L, deze aan Artemis j geofferd worden.
Onder voorwendsel dat zij j met Achilles zou huwen, werd zij in het leger gebracht, doch toen zij naar het altaar gevoerd werd om geofferd te worden, nam Artemis haar weg en bracht haar naar Tauris (het schiereiland van de Krim), en in haarplaats offerde men toen een hert, dat door Artemis gezonden was. Door de godin was j zij intusschen aangesteld als haar priesteres en zij moest, volgens de onmenschelijke gebruiken van het laad, ieder aankomenden vreemdeling op haar altaar ten offer brengen; i toen nu haar broeder Orestes, die op bevel | van het orakel het beeld van Artemis moest ; ontvoeren en naar Attica brengen, met Pylades in den tempel aankwam en geofferd I zou worden, ontdekte 1. in hem haar broeder en ontvluchtte met hem en met het beeld der godin, nadat (volgens latere sage) Orestes j eerst den koning der Tauriërs, Thoas, gedood i had. Intusschen meende Orestes’ zuster Electra. i dat hij door de taurische priesteres vermoord I was; toen zij te Delphi I. ontmoette, wilde zij haar de oogen uitsteken, doch werd hierin verhinderd door de tusschenkomst van Orestes, waarop broeder en zuster te zamen naar Mycenae terugkeerden. Het graf van I. werd te Brauron in Attica en te Megara getoond. Volgens een andere sage zou zij niet gestorI ven maar door Artemis tot godin (Hecate) I. gemaakt zijn en onder den naam Orsilochia met Achilles op het eiland Leuce gehuwd. Waarschijnlijk is I. niets anders dan een bijnaam der maangodin Artemis (Diana) en | beteekent: „de met kracht geborene’’, uit i welken naam een priesteres der godin gemaakt ' is.
De sagen van I. in Aulis en in Tauris, in verband met die van Orestes, hebben rijke stof geleverd aan de treurspeldichters Aeschylus, Sophocles en Euripides; I. in Aulis werd voorts behandeld door Racine, terwijl Göthe I. in Tauris tot onderwerp eener tragedie koos; Gluck behandelde beide onderwerpen in een tweetal opera’s. In de oude kunst waren beide onderwerpen herhaaldelrjk afgebeeld.
