in de grieksche mythologie de zoon van Kermes en Aphrodite. Op den berg Ida opgevoed, kwam hij op zijn 16de jaar naar Carië, waar de nimf der bron Salmacis, waarin hij zich baadde, hem tevergeefs om wederliefde smeekte.
Op haar dringend smeekgebed tot de góden om voor eeuwig met hem verbonden te worden, werden hun beider lichamen zoodanig vereenigd, dat er een tweeslachtig wezen ontstond, half man, half vrouw, H. genaamd. Aan deze mythe ligt ongetwijfeld een op het eiland Cyprus vereerde Aphroditus ten grondslag. De oorsprong van deze geheele voorstelling moet voorzeker gezocht worden in de aziatische natuurgodsdiensten, welke het hun eigen dualisme, dat vooral in de verschijning van het mannelijke en het vrouwelijke uitkomt, trachtten te overwinnen. H. was een geliefkoosd onderwerp der latere grieksche kunst, die hem, meestal als man, doch met de borsten eener vrouw, nu eens op zijn legerstede in wellustigen slaap (statuen in het Louvre, te Rome, Florence enz.), dan weder staande in teedere houding of over zijn eigen natuur verbaasd, dan weder (op pompejaansche muurschilderingen) door liefdegoden of hem verbaasd aanstarende Satyrs en Panen omgeven, soms ook door Satyrs gevangen, voorstelde. Beroemd was in de oudheid vooral een statue van den jongeren Polycles.
