of chemiglyphie, een door Palmer te Londen uitgevonden en door den graveur Ahner te Leipzig verbeterde methode, galvanos in houtsneetrant te vervaardigen; de teekening kan bij deze methode precies zooals ze van den teekenaar komt dadelijk tot het maken van reliefgalvanos worden gebruikt. Men behandelt een nauwkeurig effen koperplaat met zwavelkalium; het zich vormende zwavelkoper geeft de plaat een intensief zwarten grond; na met water afgespoeld en af gedroogd te zijn, krijgt de plaat als radeergrond een waslaag ter dikte van een vel papier of wel een even dikke laag van een wit preparaat, bestaande uit pek, was, colophonium, zinkwit, zoodat van den zwarten ondergrond niets meer te zien is.
De teekening wordt met de radeernaald, in den stand dien zij in druk hebben moet, dus niet omgekeerd zooals de teekening voor een houtsnee, in den witten grond ingekrast, doch slechts tot op den zwarten ondergrond, daar in geen geval het koper mag bloot komen. De geradeerde teekening komt zoodoende duidelijk, diepzwart uit op een witten grond. Bij het radeeren moet vooral er voor gezorgd dat het met de naald uitgekraste geheel verwijderd, niet slechts op zijde geschoven wordt; eveneens moeten de lijnen der teekening, zal de galvanische neerslag haar volkomen zuiver weergeven, loodrecht op den ondergrond staan. De geradeerde plaat wordt vervolgens met graphiet bestreken en eindelijk in een galvanoplastisch apparaat (zie Galvanotechniek en Galvanoplastiek) geplaatst; op de hoogdrukplaat die men door deze bewerking verkrijgt, heeft de teekening natuurlijk den omgekeerden stand. Hoewel de voordeelen die de G. biedt oogenschijnlijk zeer groot zijn, heeft zij toch slechts een beperkte toepassing gevonden, wat voornamelijk moet worden toegeschreven aan de omstandigheid dat de meer vrije lijnen en partijen der teekening niet hooger kunnen gemaakt worden dan de waslaag dik is, behalve door tijdroovende en dikwijls mislukkende kunstgrepen.
