Fideï-commis

betekenis & definitie

(lat. fideicommissum, opdracht in goede trouw), in het romeinsche recht een uiterste wilsbeschikking bij welke de erflater (fideicominittens) den erfgenaam (fiduciarius) opdraagt, de nalatenschap geheel of gedeeltelijk aan een ander (fideicommissarius) over te geven; erfstelling overde hand, het door den erflater in zijn testament aan de erven gedaan verzoek, om zekere gedeelten der erfenis aan zekere personen uit te keeren, die naar het strenge recht in het geheel niets of slechts een geringe som hadden kunnen erven, b. v. aan vreemdelingen, vrouwen enz. Tot op Augustus hing het geheel van de fides of goede trouw der erfgenamen af, of zij aan dit verzoek wilden voldoen: sedert Augustus waren de fideï-commissen ook in rechten geldig en werden ten laatste geheel met legaten gelijk gesteld. Thans ook: beschikking, bepalende hoe eenig goed in het vervolg moet worden vererfd; verder: het goed waaromtrent zoodanige betrekking gemaakt is, stamgoed, onvervreembaar famiiieerfgoed.