geb. te Delft in 1503, studeerde te Leuven, bracht daarna eenigen tijd in Frankrijk door en werd toen biechtvader in het St.-Aagtenklooster te Delft. Op 70-jarigen ouderdom gevankelijk naar Leiden vervoerd, werd hij op last van Lumey mishandeld en vervolgens opgehangen.
Zijn voornaamste geschriften, deels in dichtmaat, zijn: Enconium solitudinis, Imago patiënt iae, De temporum fugacitale, Odae et F salmi, Institutio feminae christianae.
