Stranden - (strandde, heeft of is gestrand), op het strand raken : op de kust gestrande goederen;
— (zeew.) met zijn schip op strand loopen, vastraken, blijven vastzitten; (fig.) mislukken, tegenloopen: al mijne pogingen strandden op zijne onverzettelijkheid ;
— (gew.) zich door de zee aangespoelde zaken toeëigenen; (ook) heimelijk kleinigheden wegnemen. STRANDING, v. (-en), het stranden.