Wat is de betekenis van stranden?

stranden - Werkwoord 1. ergatief aan de grond vastlopen ♢ Het schip strandde juist voor de havengeul. stranden - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord strand

stranden - regelmatig werkwoord uitspraak: stran-den 1. vastlopen op het strand ♢ het schip is door het woeste weer gestrand 2. niet verder kunnen, vastlopen ♢ hun huwelijk is uiteindelijk toch...

v., strânje.

stranden.

...

(strandde, is en heeft gestrand), 1. (zeew.) met zijn schip op strand lopen, vastraken, blijven vastzitten : toen die Noorse boot hier strandde ; 2. mislukken, doodlopen : al mijn pogingen strandden op zijn onverzettelijkheid; 3. op het strand raken, aanspoelen: op de kust gestrande goederen; 4. zijn reis niet kunnen voortz...

strandde, is gestrand (1 op het strand raken; v. e. schip: op strand lopen en blijven vastzitten; 2 mislukken; 3 zijn reis niet meer kunnen voortzetten b.v. door het onderbreken van de scheepvaart): 1. een schip kan stranden, een gestrande walvis; 2. onze plannen strandden op zijn onwil; 3. door de oorlog strandden de Indische verlofgangers in New-...

(strandde, is gestrand) 1. op het strand raken: een gestrande boot, walvis. 2. tegenlopen, mislukken: al onze pogingen strandden op zijn onwil. 3. de reis wegens de omstandigheden niet kunnen voortzetten: toen de oorlog uitbrak, strandden veel Amerikanen in Europa.

(strandde, is en heeft gestrand), 1. met zijn schip op het strand lopen, vastraken; 2. mislukken, doodlopen; 3. zijn reis niet kunnen voortzetten door onverwachte omstandigheden.