Reede - v. (-n), REE, v. (-ën), gedeeltelijk door land ingesloten zee, waar de schepen eene ligplaats hebben en min of meer tegen wind en storm beveiligd zijn; (fig.) de stad waaraan de reede gelegen is;
— besloten reede, die geheel beschut is; open reede, die gedeeltelijk aan den zeewind is blootgesteld;
— op de of ter reede brengen of gaan liggen, eene haven verlaten om het anker te werpen op de reede;
— ter reede liggen; (fig.) geene reede (rust) vinden;
— hij is in behouden ree, hij is goed weggekomen, in goede haven beland;
— (wev.) dat gedeelte van een ketting, dat men in eens reedt, met reepap bestrijkt: nog eene ree en het stuk is afgeweven.
